Dom jest miejscem, w którym nie chcemy być zaskakiwani. Organizujemy więc przestrzeń wokół siebie tak, by nie stanowiła dla nas problemu. Tylko w takich warunkach możemy skutecznie funkcjonować, ale jednocześnie powołujemy do istnienia świat, w którym nic nie może nas zadziwić. Zamieszkując, profanujemy go zarazem. Świętość nie może objawić się w naszym domu. Czy wobec tego jesteśmy skazani na istnienie w oderwaniu od wszelkiej Transcendencji? Eksplorując niezbadane dotąd obszary sacrum chcemy sprowokować do refleksji nad tym, co nas otacza, co jest w zasięgu ręki, a mimo to pozostaje niedostrzeżone. W ten sposób odkrywamy dialektykę hierofanii: paradoksalną prawdę, że sacrum zaistnieć może tylko wtedy, gdy obecne jest również profanum.